Deuteronomy 31

1و موسیرفته، اینسخنانرا بهتمامی اسرائیلبیانكرد، 2و بهایشانگفت: «منامروز صد و بیستسالههستمو دیگر طاقتخروجو دخولندارم، و خداوند بهمنگفتهاستكهاز ایناردنعبور نخواهیكرد. 3یهُوَهخدایتو، خود بهحضور تو عبور خواهد كرد، و او اینامتها را از حضور تو هلاكخواهد ساخت، تا آنها را بهتصرفآوری، و یوشعنیز پیشرویتو عبور خواهد نمود چنانكهخداوند گفتهاست. 4و خداوند چنانكهبهسیحونو عوج، دو پادشاهاموریان، كههلاكساختو بهزمینایشانعملنمود، بهاینها نیز رفتار خواهد كرد. 5پسچونخداوند ایشانرا بهدستشما تسلیمكند، شما با ایشانموافقتمامیحكمیكهبهشما امر فرمودم، رفتار نمایید. 6قویو دلیر باشید و از ایشانترسانو هراسانمباشید، زیرا یهُوَه،خدایت، خود با تو میرود و تو را وا نخواهد گذاشتو تركنخواهد نمود.»

7و موسییوشعرا خوانده، در نظـر تمامیاسرائیلبهاو گفت: «قویو دلیر بـاشزیرا كهتو با اینقومبهزمینـیكهخداوند برایپـدرانایشـانقسمخورد كهبهایشانبدهد داخلخواهیشد، و تو آنرا برایایشـانتقسیمخواهینمود. 8و خداوند خود پیشرویتو میرود. او با تو خواهد بود و تو را وانخواهد گذاشتو تركنخواهد نمود. پسترسانو هراسانمباش.»

9و موسیاینتوراترا نوشته، آنرا بهبنیلاویكَهَنهكهتابوتعهد خداوند را برمیداشتند و بهجمیعمشایخاسرائیلسپرد. 10و موسیایشانرا امر فرموده، گفت: «كهدر آخر هر هفتسال، در وقتِ معینِ سالِ انفكاكدر عید خیمهها، 11چونجمیعاسرائیلبیایند تا بهحضور یهُوَهخدایتو در مكانیكهاو برگزیند حاضر شوند، آنگاهاینتوراترا پیشجمیعاسرائیلدر سمعایشانبخوان. 12قومرا از مردانو زنانو اطفالو غریبانیكهدر دروازههایتو باشند جمعكنتا بشنوند، و تعلیمیافته، از یهُوَهخدایشما بترسند و بهعملنمودنجمیعسخناناینتوراتهوشیار باشند. 13و تا پسرانایشانكهندانستهاند، بشنوند، و تعلیمیابند، تا مادامیكهشما بر زمینیكهبرایتصرفشاز اردنعبور میكنید زندهباشید، از یهُوَهخدایشما بترسند.»

14و خداوند بهموسیگفت: «اینكایاممردنتو نزدیكاست؛ یوشعرا طلبنما و در خیمۀ اجتماعحاضر شوید تا او را وصیتنمایم.» پسموسیو یوشعرفته، در خیمۀ اجتماعحاضر شدند.

15و خداوند در ستونابر در خیمهظاهر شد و ستونابر، بر در خیمهایستاد. 16و خداوند بهموسیگفت: «اینكبا پدرانخود میخوابی؛ و اینقومبرخاسته، در پیخدایانبیگانۀ زمینیكهایشانبهآنجا در میانآنها میروند، زنا خواهند كرد و مرا ترككرده، عهدیرا كهبا ایشانبستم، خواهند شكست. 17و در آنروز، خشممنبر ایشانمشتعلشده، ایشانرا تركخواهمنمود، و رویخود را از ایشانپنهانكرده، تلفخواهند شد، و بدیها و تنگیهایبسیار بهایشانخواهد رسید، بهحدیكهدر آنروز خواهند گفت: آیا اینبدیها بهما نرسید از اینجهتكهخدایما در میانما نیست؟

18و بهسببتمامیبدیكهكردهاند كهبهسویخدایانغیر برگشتهاند، مندر آنروز البتهرویخود را پنهانخواهمكرد.

19پسالا’ناینسرود را برایخود بنویسید و تو آنرا بهبنیاسرائیلتعلیمداده، آنرا در دهانایشانبگذار تا اینسرود برایمنبر بنیاسرائیلشاهد باشد. 20زیرا چونایشانرا بهزمینیكهبرایپدرانایشانقسمخوردهبودمكهبهشیر و شهد جاریاست، درآوردهباشم، و چونایشانخورده، و سیر شده، و فربهگشتهباشند، آنگاهایشانبهسویخدایانغیر برگشته، آنها را عبادتخواهند نمود، و مرا اهانتكرده، عهد مرا خواهند شكست. 21و چونبدیها و تنگیهایبسیار بر ایشانعارضشدهباشد، آنگاهاینسرود مثلشاهد پیشرویایشانشهادتخواهد داد، زیرا كهاز دهانذریتایشانفراموشنخواهد شد، زیرا خیالاتایشانرا نیز كهامروز دارند میدانم، قبلاز آنكهایشانرا بهزمینیكهدربارۀ آنقسمخوردم، درآورم.»

22پسموسیاینسرود را در همانروز نوشته، بهبنیاسرائیلتعلیمداد.

23و یوشعبننونرا وصیتنموده، گفت: «قویو دلیر باشزیرا كهتو بنیاسرائیلرا بهزمینیكهبرایایشانقسمخوردمداخلخواهیساخت، و منبا تو خواهمبود.»

24و واقعشد كهچونموسینوشتنكلماتاینتوراترا در كتاب، تماماً بهانجامرسانید، 25موسیبهلاویانیكهتابوتعهد خداوند را برمیداشتند وصیتكرده، گفت: 26«اینكتابتوراترا بگیرید و آنرا در پهلویتابوتعهد یهُوَه، خدایخود، بگذارید تا در آنجا برایشما شاهد باشد. 27زیرا كهمنتمرد و گردنكشیشما را میدانم. اینكامروز كهمنهنوز با شما زندههستمبر خداوند فتنهانگیختهاید، پسچند مرتبهزیادهبعد از وفاتمن. 28جمیعمشایخاسباطو سرورانخود را نزد منجمعكنید تا اینسخنانرا در گوشایشانبگویم، و آسمانو زمینرا بر ایشانشاهد بگیرم. 29زیرا میدانمكهبعد از وفاتمن، خویشتنرا بالكلّ فاسد گردانیده، از طریقیكهبهشما امر فرمودمخواهید برگشت، و در روزهایآخر بدیبر شما عارضخواهد شد، زیرا كهآنچهدر نظر خداوند بد استخواهید كرد، و از اعمالدستخود، خشمخداوند را بههیجانخواهید آورد.»

30پسموسیكلماتاینسرود را در گوشتمامیجماعتاسرائیلتماماً گفت:
Copyright information for PesOV